Requiescant
in pace. Amen
01.04
In Congregatione
O.
Franciszek
Majgier (ur. 1 kwietnia 1881-1944)
Strzelczyska - Warszawa
1944 (63)
Janina Szymańska, oblatka C.SS.R. (12.10.2023)
ur. 08.05.1947, Niedźwiednik
zm. 01.04.2025, Bardo


O. Franciszek
Majgier,
ur. 1 kwietnia 1881 w Strzelczyskach, w diecezji przemyskiej. Profesję
zakonną złożył 2 grudnia 1899 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 1
czerwca 1906 r. Podczas pierwszej wojny światowej pracował w
Mautern, Linz pośród
polskich uchodźców oraz w szpitalach wojskowych. Później został
przeniesiony do w Zamościa. Pełnił posługę ekonoma. Był dobrym,
radosnym,
wrażliwym na innych misjonarzem. Został zamordowany w
Warszawie przez Niemców
6
sierpnia 1944
r, w wieku 63 lat.

Janina Szymańska,
ur. 08.05.1947 roku w Niedźwiedniku,
była z zawodu inżynierem leśnictwa. Należała do redemptorystowskiej
wspólnoty
parafialnej w
Bardzie. Wraz z mężem wychowała troje dzieci, regularnie uczestnicząc w
życiu
parafii. Pani Janina posługiwała przez 21 lat w kancelarii parafialnej
jako
sekretarka, wypełniając solidnie i profesjonalnie swoje obowiązki. Od
dziesięciu lat była też główną zelatorką róż różańcowych istniejących
przy
parafii. Należała do rady parafialnej oraz do parafialnego
koła Caritas.
Posługując w kancelarii parafialnej poznawała redemptorystowski
charyzmat i
starała się docierać do osób potrzebujących wsparcia moralnego i
materialnego.
Odpisywała chętnie na przychodzące do sanktuarium listy od osób
samotnych i
starszych oraz chorych i więźniów, podejmując się w ten sposób ich
ewangelizacji. Kiedy zapadła na chorobę onkologiczną, przebywając w
szpitalu
zachęcała ludzi do modlitwy różańcowej. Rozdała wiele różańców i
obrazków
pośród pacjentów i personelu medycznego prosząc ich, aby powierzali swe
sprawy
Panu Bogu. Sama przyjmowała i znosiła swoją chorobę z wielką wiarą
włączając ją
w krzyż Chrystusa Pana. Odeszła do Domu Ojca w dn. 1 kwietnia 2025.
Spoczywa
w Bardzie.
Św. Jan
Paweł II (1929-2005) Papież

Karol Wojtyła, ur. 18 maja 1920 w Wadowicach,
zm. 2 kwietnia 2005 w
Watykanie
Gloria Deo!
Bł. Mykolay Czarneckyj C.Ss.R. (1884-1959)

Микола́й Чарне́цький
Episcopus, Martyr
ur. 14 grudnia 1884 w Siemakowcach,
zm. 2
kwietnia 1959 we Lwowie
Gloria Deo!
Requiescant in
pace. Amen
02.04
In Congregatione
O.
Franciszek
Kaczewski
ur. 02.04.1913 Łękawica
zm. 06.06.1944 Warszawa
1944 (31)
Br.kl.
Bartłomiej
Faron (1803-1832)
Maszkowice - Tarnoskała (29)
Ks. Marcin
Skwierczyński,
oblat C.SS.R. (25.01.1889)
ur. 1810 Tłuste
zm. 02.04.1895 Przemyśl (ok. 85)
Ks. inf. Ludwik Jurkowski, oblat C.SS.R. (04.12.1888)
ur. 1818 - zm. 02.04.1894 Lwów (ok. 76)
Br. Stefan -
Józef Kurzeja
(1878-1945)
Kamienica - Tuchów (66)


O. Franciszek
Kaczewski, ur. 2
kwietnia 1913 r. w Łękawicy, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną
złożył 2 sierpnia 1934 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia
1939
roku. Pełnił redemptystowską
posługę w Lublinie
i w Warszawie. Po ukończeniu Drugiego Nowicjatu pracował jako misjonarz.
Został zamordowany przez Niemców w dn.
6
sierpnia 1944 r. w
Warszawie, w wieku 31 lat.

Br. kl. Bartłomiej
Faron, ur.
1803 r. w Maszkowicach, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył
4 listopada 1829 roku. Należał do
wspólnoty domu w
Piotrkowicach, gdzie pracował
jako nauczyciel języka łacińskiego w miejscowej szkole. Zmarł jako
subdiakon 2 kwietnia 1833 roku w
Tarnoskale, w wieku 26 lat.

Br. Stefan -
Józef Kurzeja, ur.
14 czerwca 1878 roku w Kamienicy, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną
złożył 2 kwietnia 1908 roku. Posługiwał w Krakowie, Mościskach i w
Toruniu. Pracował w Zgromadzeniu
jako
krawiec. Po wybuchu pierwszej wojny światowej został powołany do wojska
i walczył na froncie wschodnim oraz był sanitariuszem na froncie
włoskim. W sierpniu 1919 roku zwolniony z wojskowych szeregów powrócił
do klasztoru.
Był pracowity, cichy i pobożny. Zmarł 2 kwietnia 1945 roku w
Tuchowie, w wieku
66 lat.
Requiescant in
pace. Amen
03.04
In Congregatione
O.
Wojciech
Styka (1864-1932)
Mrowla - Mościska (68)


O. Wojciech Styka,
ur. 26 marca 1864 roku w Mrowli, w diecezji
przemyskiej. Profesję zakonną złożył 9 listopada 1884 roku. Święcenia
kapłańskie otrzymał 7 sierpnia 1890 roku. Pełnił Pełnił
redemptystowską posługę w Tuchowie i w Mościskach. Był
wybitnym misjonarzem.
Przeprowadził łącznie 700 prac misyjnych i rekolekcyjnych. Był
rektorem, spełniał też obowiązki ministra. Cechowały go serdeczność i
radość. Zmarł 3 kwietnia 1932 roku w
Mościskach, w wieku 68 lat.
Requiescant in
pace. Amen
04.04
In Congregatione
Waleria Więckowska, oblatka C.SS.R. (02.02.1910)
ur. 14.11.1863 Rożnowice
zm. 4.04.1942 Rzepiennik Biskupi (78)
Br.
Kasper
- Antoni Kaletka
(1902-1979) Jaszczurowa - Gliwice (77)
Kazimierz
Mikołajski, oblat C.SS.R. (08.03.1978)
ur. 30.08.1920 - zm. 04.04.1998 Toruń (77)
O. Stanisław
Czyż (1931-2014)
Tadeuszów - Elbląg (83)


Br. Kasper -
Antoni Kaletka, ur.
24 stycznia 1902 roku. w Jaszczurowej, w diecezji krakowskiej. Profesję
zakonną złożył 2 lutego 1929 roku. Pełnił redemptorystowską posługę w
Łomnicy, Tuchowie, Krakowie,
Toruniu i w Braniewie, zwłaszcza
jako kucharz i ogrodnik. Był zawsze miły, pracowity i pobożny. Zmarł 4
kwietnia 1979 roku w
Gliwicach, w
wieku 77 lat.

O. Stanisław Czyż,
ur. 8
Stycznia 1931 roku w Tadeuszowie koło Opatowa, w diecezji
sandomierskiej.
Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1951 roku. Święcenia kapłańskie
przyjął
6 kwietnia 1958 roku. Pracował jako misjonarz, rekolekcjonista i
duszpasterz w
Skarżysku-Kamiennej, Toruniu, Gdyni i w Elblągu. Pisał wiersze, które
zostały opublikowane w 1996 roku. przez wydawnictwo Homo Dei w tomiku
pt.
Nad Polską błysła (pseudonim:
Czysław). Wydał także wspomnienia z
okresu II Wojny światowej
Między
Wisłą a Kamienną:
wspomnienia
1939–1945. Układał również teksty pieśni ku czci Matki Bożej
Nieustającej Pomocy. Zmarł 4 kwietnia 2014 roku w szpitalu w
Elblągu, w
wieku 83 lat.
Requiescant in
pace. Amen
05.04
In Congregatione
Bp Anatol
Wincenty Nowak, oblat
C.SS.R. (1900)
ur. 12.10.1862 Kańczuga
zm. 05.04.1933 Przemyśl (70)
O.
Kazimierz
Suchan
(1922-1980)
Tuchów - Toruń (58)


O. Kazimierz Suchan,
ur. 7 marca 1922 roku w Tuchowie. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia
1946 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1952 roku. Pełnił
redemptystowską posługę w
Toruniu, Braniewie,
Wrocławiu. Był dobrym
misjonarzem i katechetą, a także ministrem we wspólnocie. Był bardzo
towarzyski i jednocześnie bardzo wrażliwy na drugiego człowieka. Zmarł
w
Toruniu, w dn. 5
kwietnia 1980 roku w wieku 58 lat.
Requiescant in pace. Amen
06.04
In Congregatione
O. Jan
Biłko (1877-1972)
Lesznia Wyżna - Tuchów (94)
O. Józef
Jarosz (1916-1989)
Faściszowa - Toruń (72)
O. Kazimierz
Lasak (1934-2005)
Biały Dunajec - Kraków
(70)
O. Stanisław
Ziobroń (1949-2014)
Wola Wadowska - Kraków (66)
O. Stanisław
Majgier (1927-2015)
Kraków - Paczków (88)
O. Marian Brudzisz
(1930-2022)
Rożnowice - Tuchów (91)


O. Jan Biłko,
ur. 23 czerwca
1877 roku w Leszni Wyżnej, w diecezji wrocławskiej. Święcenia
kapłańskie
otrzymał 23 lipca 1902 roku. Jako proboszcz w Zebrzydowicach wstąpił do
Zgromadzenia. Profesję zakonną złożył 12 sierpnia 1918 roku. Był
rektorem we Lwowie,
Warszawie i
Gliwicach, a także ekonomem prowincji oraz ministrem różnych
klasztorów. Pełnił posługę
prefekta braci koadiutorów oraz Drugiego Nowicjatu. Opracował
podręcznik "Drugi Nowicjat". Jako misjonarz propagował ideę trzeźwości
rodzin. Jego kazania cechowały prostota i praktyczność. Był człowiekiem
bardzo zaradnym, dokładnym i uczciwym. Zmarł w
Tuchowie, w dn. 6 kwietnia 1972 roku, osiągnąwszy
sędziwy wiek 94 lat.

O. Józef Jarosz,
ur. 12 lipca
1916 roku w Faściszowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną
złożył
2
sierpnia 1935 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1941 roku.
Całe jego życie
poświęcone było wychowaniu
młodzieży zakonnej. Był socjuszem w Krakowie i w Toruniu, dyrektorem
Juwenatu, prefektem Studentatu oraz magistrem Nowicjatu. Ponadto w
Toruniu pracował w duszpasterstwie. Cechowały go szczera pobożność i
wielkie umiłowanie Zgromadzenia, zwłaszcza zakonnej młodzieży. Zmarł
w
Toruniu, w dn. 6 kwietnia 1989 roku, przeżywszy 72
lata.

O. Kazimierz
Lasak, ur. 16
sierpnia 1934 roku w Białym Dunajcu, w archidiecezji krakowskiej.
Profesję
zakonną złożył 2 sierpnia 1952 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24
sierpnia 1958 roku. Pełnił redemptystowską
posługę w
Paczkowie, Skarżysku Kamiennej, Elblągu, Zamościu, Głogowie i Krakowie.
Był katechetą, sekretarzem prowincji, pomocnikiem w duszpasterstwie.
Pomimo choroby od pierwszego roku kapłaństwa podejmował każdą pracę.
Dzięki swojemu silnemu charakterowi wytrwale dźwigał krzyż choroby.
Zmarł 6 kwietnia 2005 roku w
Krakowie, w wieku 70 lat.

O. Stanisław
Ziobroń, ur. 16
maja 1947 roku w Woli Wadowskiej, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną
złożył 15 sierpnia 1968 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 czerwca
1974 roku. Pracował jako
misjonarz, rekolekcjonista i duszpasterz w Łomnicy-Zdroju, Tuchowie,
Krakowie, gdzie był również ekonomem i budowniczym nowego skrzydła
klasztoru, w Kościelisku, Gliwicach i w Manville, w stanie New Jersey
(USA).
Był kapelanem Sióstr Matki Miłości Naszej Pani Dobrej i Nieustającej
Pomocy w Krakowie. Odznaczał się otwartością, pogodą ducha, łatwością
nawiązywania kontaktów i życzliwym nastawieniem do innych. Zmarł 6
kwietnia 2014 roku, w szpitalu w
Krakowie, przeżywszy 66 lat.

O. Stanisław
Majgier urodził się 4 sierpnia 1927 roku w Krakowie. Miał
młodszego brata
Tadeusza,
który również został redemptorystą. W 1946 roku został przyjęty do
nowicjatu. Rok później, 2 sierpnia 1948 roku złożył śluby zakonne w
Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela i po odbyciu studiów
filozoficzno-teologicznych w WSD Redemptorystów w Tuchowie, w dniu 19
czerwca 1955 roku przyjął święcenia prezbiteratu z rąk ks. bpa
Włodzimierza
Jasińskiego.
Pracował jako duszpasterz, misjonarz i rekolekcjonista. Przeprowadził
ok. 200 prac apostolskich. Pełnił redemptystowską posługę w domach
zakonnych w
Łomnicy-Zdroju, Wrocławiu i w Paczkowie (przez 43 lata).
Zmarł 6 kwietnia 2015 roku w
Paczkowie,
w 60 roku kapłaństwa i 68 roku
życia zakonnego, przeżywszy 87 lat.
Po
zamknięciu domu zakonnego w Paczkowie, ciało o.
Stanisława przeniesiono w marcu 2021 roku do
Głogowa,
gdzie spoczywa w kwaterze redemptorystów,
obok brata Tadeusza Majgiera (1932-2011).

O.
Marian Brudzisz urodził się 8 września 1930 roku w
Rożnowicach (diecezja tarnowska) z rodziców Wojciecha i Marii z domu
Róż. Pierwszą profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1948 roku w
Łomnicy-Zdroju, zaś profesję wieczystą 2 sierpnia 1953 roku w Tuchowie.
Święcenia kapłańskie otrzymał 19 czerwca 1955 roku z rąk abpa
Włodzimierza
Jasińskiego w Tuchowie. W latach 1956-1960 odbywał na KUL
studia teologiczne, jak również studia z zakresu historii Kościoła. Po
ich ukończeniu pracował jako duszpasterz w Zamościu (1960-1962).
Następnie był wykładowcą historii, geografii, nauki o Polsce i
świecie współczesnym oraz biologii w tajnym juwenacie w Braniewie i
Łomnicy-Zdroju (1962-1965), a potem także w Tuchowie (1965-1966). Po
uzyskaniu tytułu doktora historii w marcu 1967 r., podjął wykłady z
historii Kościoła w WSD Redemptorystów w Tuchowie. Z niezwykłym
zaangażowaniem pełnił także funkcję dyrektora seminaryjnej biblioteki,
którą organizował na nowo (1967-1985). W latach 1970-1980 dostarczał
książki teologiczne dla księży i katolików świeckich w ówczesnej
Czechosłowacji oraz uczestniczył w przygotowaniu kandydatów do
kapłaństwa, organizując tajne święcenia. W latach 1987-1989 pracował w
Archiwum Generalnym w Rzymie, zaś w latach 1989-2001 był dyrektorem
Biblioteki Akademii Alfonsjańskiej, którą
zmodernizował. W 2002 roku. powrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie,
gdzie kontynuował badania
nad historią Zgromadzenia i pracą redemptorystów wśród Polonii.
Współpracował z Instytutem Historii Zgromadzenia Redemptorystów w
Rzymie, stając się autorem poważnych
artukułów w czasopiśmie naukowym
Spicilegium
Historicum C.SS.R. W
grupie historyków Zgromadzenia (zwłaszcza o. Giuseppe Orlandi, o.
Francesco Chiovaro i Otto Weiss), współdziałał w projekcie wydania
historii Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Na gruncie
ojczyźnianym pozostawał we współpracy z
Encyklopedią Katolicką, a także z
Ośrodkiem Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL.
Uniwersytet ten w 2016 roku uhonorował go prestiżową Nagrodą Naukową
im. Ireny i Franciszka Skowyrów. Współpracował ponadto z
Polskim
Słownikiem Biograficznym oraz ze
Słownikiem Polskich Teologów
Katolickich. Uporządkował ponadto Archiwum Polskiej Misji
Katolickiej
we Francji (kilkunastomiesięczną pracę zakończył w 2014 roku).
Pozostanie
cenionym autorem licznych artykułów i haseł encyklopedycznych
poświęconych redemptorystom i polskiej emigracji, zwłaszcza we Francji
oraz kilku poczytnych pozycji książkowych. Kilkanaście ostatnich
miesięcy życia spędził w Tuchowie, gdzie zmarł w dniu 6 kwietnia 2022
roku,
przeżywszy 74 lata życia w zakonnej konsekracji, a 67 lat w kapłańskiej
posłudze redemptorysty. Spoczywa w
Tuchowie.
Requiescant in
pace. Amen
07.04
In Congregatione
Br. Stefan Bogacz
(ur. 7.04.1917)
Radgoszcz - Warszawa
1944 (27)
O.
Władysław
Szołdrski (1884-1971)
Kliczków Wielki - Wrocław (86)
O. Józef
Kosiarski (1928-1993)
Brzyska Wola - Gliwice
(65)
O. Jan
Cygnar (1940-2007)
Olszyny - Sermoneta/Tuchów
(67)


Br. Stefan Bogacz,
ur. 7 kwietnia 1917 roku. w Radgoszczy, w diecezji tarnowskiej.
Profesję
zakonną złożył 2 lutego 1937 roku. Pełnił zakonną
posługę w
Toruniu i w Warszawie. Był krawcem. Odznaczał się duchem modlitwy.
Został zamordowany przez Niemców
6
sierpnia 1944 roku w
Warszawie, w wieku zaledwie 27 lat.

O. Władysław Szołdrski,
ur. 22 kwietnia 1884 roku w Kliczkowie Wielkim, w diecezji
włocławskiej.
Święcenia kapłańskie otrzymał 28 października 1906 roku. Do
Zgromadzenia
wstąpił jako kapłan. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1909 roku. Pełnił
redemptystowską posługę w
Krakowie,
Tuchowie, Toruniu,
Wrocławiu i w Warszawie. Był prefektem braci i wykładowcą w
Studentacie. W
życiu prowincji i Kościoła w Polsce zaznaczył się przede wszystkim jako
historyk. Opracował m.in. wielotomowy zbiór dokumentów dotyczących św.
Klemensa pod tytułem
Monumenta
Hofbaueriana. Pisał żywoty naszych
świętych, życiorysy innych redemptorystów, wspomnienia o współbraciach
polskich, historię sanktuarium w Tuchowie. Opracował i dokumentował
całe życie Prowincji. Wyjeżdżał także na misje. Pozostawił pamięć
cichego, świątobliwego i bardzo pracowitego zakonnika. Zmarł 7
kwietnia 1971 roku we
Wrocławiu, przeżywszy 86 lat.

O. Józef Kosiarski,
ur. 2 kwietnia 1928 roku w Brzyskiej Woli koło Leżajska, w diecezji
przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1949 roku. Na kapłana
został wyświęcony 17 czerwca 1956 roku. Ukończył Tirocinium.
Jako misjonarz pełnił posługę w Bardzie
Śląskim i w Lubaszowej, a także w Głogowie i w Gliwicach. Uczył
też katechezy w szkole. Wiele spowiadał. Był przywiązany do Tradycji
Kościoła, nieustępliwy w poszukiwaniach i dociekaniach, dużo czytał.
Miał zamiłowanie do filozofii. Zmarł 7 kwietnia 1993 roku w
Gliwicach, w wieku 65 lat.
O. Jan Kazimierz
Cygnar,
ur. 7 stycznia 1940 roku w Olszynach, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną złożył 15 sierpnia 1957 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 19
lipca 1964 roku. Pełnił posługę kapłańsko-zakonną w
Zamościu, Tuchowie,
Argentynie, Brazylii, Boliwii i w Rzymie. Był wykładowcą prawa
kanonicznego w WSD, prefektem braci, kuratorem sióstr służebniczek w
Dębicy, a na koniec tłumaczem dokumentów w Zarządzie Generalnym w
Rzymie. Był serdeczny, usłużny i bardzo lubiany. Odznaczał się
pracowitością, dyspozycyjnością i odpowiedzialnością za
redemptorystowskie dzieło misyjne. Zmarł śmiercią tragiczną w dn. 7
kwietnia 2007 roku w
pobliżu
Sermoneta
(Lacjum) we
Włoszech, przeżywszy 67 lat. Został pochowany w
Tuchowie.
Requiescant in pace. Amen
08.04
In Congregatione
Br. Kl.
Jan
Kurzeja (1919-1941)
Kamienica - Kraków (22)
Br. Konstanty
-
Wojciech
Zielkowski
(1921-2000) Kazimierzów -
Bardo (79)


Br. kl. Jan Kurzeja,
ur. 1 stycznia 1919 roku. w Kamienicy, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną złożył 2 lipca 1938 roku. Był
pobożny, pilny, zdolny i usłużny. Ciężka choroba nerek przyczyniła się
do przedwczesnej śmierci, w wieku 22 lat. Zmarł 8 kwietnia 1941 roku w
Krakowie.

Br. Konstanty -
Wojciech Zielkowski,
ur. 9 czerwca 1921 roku w Kazimierzowie, w diecezji warszawskiej.
Profesję
zakonną złożył 15 sierpnia 1964 roku. Posługiwał w
Elblągu, Gliwicach, Wrocławiu i
Bardzie.
Pełnił funkcję furtiana, kucharza i zakrystiana. W Bardzie prowadził
także sklepik klasztorny. Powierzone mu zadania wypełniał zawsze bardzo
sumiennie. Miał w Zgromadzeniu młodszego rodzonego brata, Bolesława, o
imieniu zakonnym
Bernard,
który ostatnie 38 lat życia posługiwał
również w Bardzie, a zmarł w dn. 6 lipca 2020 roku. Br. Konstanty zmarł
w dn. 8 kwietnia 2000 roku w
Bardzie, osiągnąwszy wiek 79 lat.
Requiescant in
pace. Amen
09.04
In Congregatione
O. Stanisław Bafia
(1945-2023)
Gliczarów Dolny - Tuchów (77)


O.
Stanisław Bafia C.SS.R.
urodził się 22 listopada 1945 roku
w Gliczarowie Dolnym, w rodzinie góralskiej Jana i Karoliny zd.
Rzepka. Szkołę podstawową w Gliczarowie Górnym ukończył w czerwcu
1959 roku. Dwie pierwsze klasy liceum ogólnokształcącego odbył
w juwenacie redemptorystów w Toruniu, którego działalność została
zakończona postanowieniem władz komunistycznych w 1961 roku. Dalsze
dwie klasy kończył więc w Liceum Ogólnokształcącym im. Seweryna
Goszczyńskiego w Nowym Targu. Po zdaniu matury w lipcu 1963 roku
wstąpił do Zgromadzenia Redemptorystów. Pierwsze śluby zakonne złożył
15 sierpnia 1964 roku, zaś śluby wieczyste 7 lutego 1970 roku.
Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1970 z rąk ks. bpa
Jerzego
Ablewicza. Następnie do 1976
roku pracował jako duszpasterz w
Krakowie, studiując równocześnie liturgikę w Instytucie Liturgicznym
przy Wydziale Teologii w Krakowie. Po uzyskaniu absolutorium w
1976 roku został skierowany na studia filozofii na KUL w Lublinie. W
ramach studiów doktoranckich rozpoczął badania nad metafizyką uprawianą
w XII-wiecznej szkole katedralnej w Chartres. Po skończeniu studiów, w
1981 roku podjął pracę w
WSD
Redemptorystów w Tuchowie, pełniąc –
oprócz pracy dydaktycznej – funkcje m.in. dyrektora studiów czy
wicerektora. W 1986 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w
zakresie historii filozofii, a następnie został skierowany do
Monachium, gdzie kontynuował pracę badawczą. W latach 1993-1997 był
redaktorem naczelnym kwartalnika „
Homo Dei”. W lutym 1999 roku uzyskał
habilitację na Wydziale Filozoficznym KUL. Od roku akademickiego
1999-2000 był adiunktem na Wydziale Filozoficznym PAT w Krakowie (dziś
UPJPII), zaś od roku akademickiego 2001-2002 pracował na stanowisku
profesora nadzwyczajnego na Wydziale Teologii UWM w Olsztynie. Ponadto,
oprócz zajęć dydaktycznych w
WSD
Redemptorystów w Tuchowie (1981-1990)
oraz w Krakowie (1990-1998), wykładał różne dyscypliny filozoficzne w
kilku krakowskich seminariach duchownych. Po przejściu na emeryturę,
przez kilka lat pracował również w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie.
Od 2020 roku mieszkał we
wspólnocie redemptorystów przy
Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej, znosząc
cierpliwie
trudy choroby. Przeżywszy 77 lat, zmarł w
Tuchowie,
w Niedzielę Wielkanocną 9
kwietnia 2023 roku, w 59
roku życia zakonnego i 53 roku posługi kapłańsko-misyjnej.
Requiescant in
pace. Amen
10.04
In Congregatione
O.
Teodor
W. Wojciechowicz, Benonita
(1784-1817)
Chełmno - Chełmża (33)


O. Walenty Teodor
Wojciechowicz,
ur. 11 lutego 1784 roku w Chełmnie. Profesję zakonną złożył w 1802
roku. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1806 roku. W szkole przy
klasztorze
św. Benona uczył
matematyki i fizyki,
a w seminarium teologii i filozofii. Opiekował się chorymi w wojskowych
szpitalach francuskich. W roku 1808 wraz z innymi Benonitami został
wywieziony do Kostrzyna. Stamtąd udał się do Chełmna. Pracował jako
nauczyciel oraz rektor w Akademii Chełmińskiej. Był proboszczem w
Chełmży. Zmarł 10 kwietnia 1817 roku w
Chełmży, w wieku 33 lat.
Requiescant in pace. Amen
11.04
In Congregatione
Br.
Ildefons
- Jan Milczuk (1865-1944)
Lipsko - Warszawa (78)


Br. Ildefons - Jan
Milczuk,
ur. 15 lipca 1865 roku w miejscowości Lipsko, w diecezji lubelskiej.
Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1894 roku. Pełnił redemptystowską
posługę w
Tuchowie, Mościskach i w
Krakowie. Pracował
jako kucharz i infirmarz, otaczając chorych troskliwą opieką. Był
szczerze przywiązany do Zgromadzenia, odznaczał się usłużnością i
pobożnością. Zmarł w
Warszawie, w dn. 11
kwietnia 1944 roku, w wieku 78 lat.
Requiescant in
pace. Amen
12.04
In Congregatione
O. Ludwik
Frąś (1901-1953)
Uście Solne - Kraków (51)


O. Ludwik Frąś,
ur. 16 sierpnia
1901 roku w Uściu Solnym, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną
złożył
2 sierpnia 1919 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 lipca 1926 roku.
Pełnił redemptystowską posługę w Krakowie i w
Toruniu.
Studiował historię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim,
gdzie
otrzymał tytuł doktora filozofii. Był wykładowcą w Juwenacie w Toruniu
i rektorem w Wilnie. Pełnił obowiązki przełożonego i proboszcza w
Bardzie.
Był prowincjałem w latach 1947-1953. Na każdym stanowisku,
jakie piastował, pociągał innych swą dobrocią. Odznaczał się rozwagą,
roztropnością i pogodą ducha. Zmarł
12 kwietnia 1953 roku w
Krakowie,
przeżywszy 51 lat.
Requiescant in
pace. Amen
13.04
In Congregatione
Czesław
Osika, oblat C.SS.R.
(2.11.2017)
ur. 04.12.1944 Tuchów
zm. 13.04.2018 Lubaszowa (74)
Spoczywa w
Tuchowie


Czesław
Osika, oblat Zgromadzenia Redemptorystów, zmarł w Lubaszowej 13
kwietnia 2019 roku, w wieku 74
lat. Urodził
się 4 grudnia 1944 roku w Tuchowie. Miał trzech braci i jedną siostrę.
W
dn. 28 kwietnia 1968 roku, w kaplicy domu nowicjatu w Lubaszowej,
zawarł ślub kościelny z Krystyną, z domu Szczepańską. Wychowali razem 4
córki i 2 synów. Mieli 10 wnuczek i 2 wnuków. Należąc do tradycyjnych
rodzin katolickich, starali się przekazać chrześcijańskie wartości
swoim dzieciom i wnukom. Czesław od dziecka związany był z
redemptorystami. Jego ojciec był jednym z budowniczych obecnego domu
nowicjatu w Lubaszowej. Jako młody chłopak, pomagając w budowie,
nawiązał wiele przyjaźni z ówczesnymi klerykami. Po ukończeniu szkoły
wyjechał do Krakowa, gdzie pracował przez 2 lata jako kucharz w
klasztorze redemptorystów przy ul. Zamoyskiego 56. Od 1964 roku odbywał
dwuletnią zasadniczą służbę wojskową w 62 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego
w Poznaniu. Przyszły Oblat Zgromadzenia, od 1984 roku był zaangażowany
w
budowę kościoła św. Gerarda w Lubaszowej, udzielając się w „Komitecie
budowy kościoła”, a po powstaniu parafii – w Radzie Parafialnej. Przez
8 lat w domu Czesława odbywały się lekcje religii. Od powstania parafii
w 1999 roku był też kościelnym, pomagając proboszczom w obsłudze
kościoła
i w pracy duszpasterskiej, co przez wiele lat czynił honorowo, a często
z innymi członkami rodziny w sposób przekraczający zwyczajną troskę o
kościół. Był też zelatorem żywego różańca. Oprócz zaangażowania w życie
parafii związany był również z redemptorystowską wspólnotą zakonną.
Często służył
wszelką pomocą w różnorakich pracach czy remontach, zawsze z
wielkim zaangażowaniem. Dlatego, na prośbę wspólnoty redemptorystów w
Lubaszowej, Przełożony Generalny Zgromadzenia Redemptorystów o. Michael
Brehl, nadał panu Czesławowi i innym wspólpracownikom klasztoru,
honorowy tytuł oblata Zgromadzenia Najświętszego
Odkupiciela. Dyplomy wręczył o. Prowincjał
Janusz Sok podczas Eucharystii w uroczystość
Objawienia Pańskiego, w dn. 6 stycznia 2018 roku.
Pan Czesław przez wiele lat walczył z chorobą nowotworową. Częste
wizyty w szpitalu, chemioterapie i inne zabiegi znosił w duchu wiary,
składając swoje cierpienia dla dobra parafii św. Gerarda i za
redemptorystów na Lubaszowej. Zmarł
nad ranem w dn. 13 kwietnia 2019
roku, zaopatrzony sakramentami św. i otoczony modlitwą najbliższych.
Jego pogrzeb zgromadził niemal całą parafię św. Gerarda. Spoczywa na
cmentarzu w Tuchowie.
Requiescant in
pace. Amen
14.04
In Congregatione

Benedicamus Domino!
Requiescant in pace. Amen
15.04
In Congregatione
Bp Ignacy Łobos,
oblat C.SS.R. (28.01.1889)
ur. 16.08.1827 Drohobycz
zm. 15.04.1900 Tarnów
(72)
O. Antoni
Grabe (1875-1954)
Białorzeka - Zamość (79)


O. Antoni Grabe,
ur. 5 lutego 1875 roku w
Białorzece, w diecezji
chełmińskiej. Profesję
zakonną złożył 3 września 1898 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 1
sierpnia 1902 roku. Pełnił redemptystowską
posługę w
Maksymówce, Tuchowie i w Toruniu. Oddał Prowincji szczególne zasługi
jako
lektor w Studentacie i Juwenacie. Pełnił posługę ministra w różnych
klasztorach. Był też przełożonym w Paczkowie. Zmarł w dn. 15 kwietnia
1954 roku w
Zamościu, w wieku 79 lat.
Requiescant in pace. Amen
16.04
In Congregatione
Br.
kl. Franciszek
Zasadni (ur. 16.04.1924)
Zasadne - Warszawa
1944 (20)


Br. kl.
Franciszek Zasadni,
ur. 16 kwietnia 1924 roku w Zasadnem, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną złożył 2 sierpnia 1943 roku. Rozpoczęty w
Łomnicy nowicjat musiał
przerwać z rozkazu
policji niemieckiej. Udał się do domu rodzinnego. Nie zerwał jednak
łączności ze Zgromadzeniem. W jesieni 1942 roku wysłano go do Warszawy,
by tam ukończył nowicjat. Był zawsze wesoły i uśmiechnięty. Został
zamordowany przez Niemców w dn.
6
sierpnia 1944 roku w
Warszawie, w wieku zaledwie 20 lat.
Requiescant in
pace.
Amen
17.04
In Congregatione
O. Zygmunt Ober
(1881-1925)
Radomicko -
Kościana (43)
Abp Włodzimierz Jasiński, oblat C.SS.R.
(21.05.1947)
ur. 12.06.1873 Włocławek
zm. 17.04.1965 Tuchów (91)
Spoczywa w Łodzi
O. Stanisław
Odroniec (1948-2022)
Sechna -
Szczecin (74)


O. Zygmunt Ober,
ur. 3 grudnia
1881 roku w Radomicku, w archidiecezji poznańskiej. Profesję zakonną
złożył 2 sierpnia 1902 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 lipca
1907 roku. Pełnił redemptystowską
posługę w
Mościskach,
Warszawie i w Toruniu. Był lektorem w Juwenacie w Tuchowie, a także
sanitariuszem
w czasie Pierwszej Wojny Światowej. Miał wielkie zdolności do malarstwa
i rzeźbiarstwa. Był życzliwy, sympatyczny i lubiany przez otoczenie.
Zmarł w dn. 17 kwietnia 1925 roku w
Kościanie, w wieku 43 lat.

Abp Włodzimierz Jasiński (1873-1965)
Po
wybuchu II wojny światowej stanął na czele Komitetu Społecznego
Niesienia Pomocy Żołnierzom i ich Rodzinom. Aresztowany w dn. 6 maja
1941 roku, został wywieziony najpierw do Szczawina, a następnie do
Biecza koło Jasła i
osadzony w klasztorze Ojców Reformatów. Będąc na wygnaniu zarządzał
diecezją korespondencyjnie. W dn. 20 grudnia 1946 roku papież Pius XII,
przychylając się do prośby bpa Jasińskiego, zwolnił go z obowiązków
biskupa diecezji łódzkiej, mianując go arcybiskupem Dryzypary. Resztę
życia przeżył w klasztorze ojców redemptorystów w Tuchowie (1946-1965).
Wyświęcił wielu
redemptorystów na kapłanów. Zmarł
17 kwietnia 1965 roku w wieku 91 lat i został pochowany na cmentarzu
tuchowskim. W dn. 10
marca 1968 roku przeniesiono jego ciało do Łodzi, do krypty biskupów
łódzkich (
ks. Paweł Kłys).

O. Stanisław Odroniec urodził
się 22 marca 1948 roku w Sechnej k. Limanowej (diecezja tarnowska) w
rodzinie Jana
i Józefy z domu Rosiek. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej
miejscowości, a następnie uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im.
W. Orkana w Limanowej. Po zdaniu egzaminu maturalnego, w 1967 roku
został przyjęty do Zgromadzenia Redemptorystów. Pierwszą profesję
zakonną
złożył w dn. 15 sierpnia 1968 roku, a śluby wieczyste w dn. 2 lutego
1974 roku. Po ukończeniu formacji zakonnej i studiów
filozoficzno-teologicznych w
Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie, przyjął
święcenia kapłańskie w dn. 13 czerwca 1974 roku z rąk bpa Jerzego
Ablewicza.
Po święceniach został
skierowany
do Tirocinium misyjnego w Toruniu (1974-1975). Następnie podjął pracę
jako
misjonarz w Elblągu (1975-1978). Gdy na początku 1978 roku pojawiła się
możliwość wyjazdu na nową placówkę redemptorystów w Boliwii,
natychmiast zgłosił swoja kandydaturę, motywując to tym, że jedynym
jego „pragnieniem w życiu była praca misyjna poza krajem”. W 1979 roku,
jako
jeden z pierwszych trzech redemptorystów polskich, udał się do
Boliwii,
gdzie lata pracował
przez wiele lat jako
misjonarz. Od 2002 roku posługiwał
na placówkach
misyjnych redemptorystów w Tupiza, Tarija i Cochabamba (Boliwia) jako
przełożony domu i proboszcz. Następnie w latach 2002-2006 pełnił
posługę wikariusza parafii pw. Świętego Zbawiciela w Santa Cruz. Był
też dyrektorem katolickiego radia, współpracował z EWTN, największa
katolicką platformą medialną w USA. Po powrocie do Polski w 2007 roku,
posługiwał najpierw we wspólnocie w Bielsku-Białej, gdzie był
administratorem domu i
kapelanem sióstr redemptorystek. W latach 2011-2015 był przełożonym
domu zakonnego i rektorem kościoła św. Mikołaja w Zamościu. Od 2015
roku pracował w Szczecinie, gdzie pomagał w duszpasterstwie miejscowym.
Odszedł do Domu Ojca w noc
Zmartwychwstania Pańskiego, w
dn. 17 kwietnia 2022 roku w Szczecinie, w wieku 74 lat. W
redemptorystowskiej
konsekracji zakonnej przeżył 54 lata, a 48 lat w posłudze kapłańskiej.
Requiescant in
pace.
Amen
18.04
In Congregatione
Hr. Julia Pusłowska, oblatka C.SS.R. (8.12.1884)
ur. 1818 (z domu Lubecka)
zm. 18.04.1888 Paryż (Père-Lachaise)
O. Jan Gerard
Fyrnys (1932-1992)
Gliwice -
Resistencia (59)
O. Franciszek
Brzoskowski
(1913-2012)
Więckowe - Tuchów (99)


O. Jan Gerard Fyrnys,
ur. 23 grudnia
1932 roku w Gliwicach, w
rodzinie
Ślązaka
i Eduvigs Graciadei, z pochodzenia Włoszki. Profesję zakonną złożył 5
sierpnia 1950
roku, a 30 czerwca 1957 roku przyjął święcenia kapłańskie. Rok po
święceniach wyjechał do
Niemiec, a stamtąd do
Argentyny, gdzie oddał się posłudze misyjnej jako misjonarz, a także
proboszcz, najpierw w Resistencia
(1959-1979), a następnie w Margarita Belén (1979-1992). Ubóstwo i bieda
tego kraju zmieniły jego wstępne wyobrażenie o pracy
misyjnej. Trzeba było stworzyć wiele podstawowych struktur. Stąd też
próbował zorganizować niższe seminarium, by troszczyć się o powołania
kapłańskie i zakonne. Jednak brak środków na utrzymanie tegoż
seminarium uniemożliwiły jego prawidłowe funkcjonowanie, a w
konsekwencji zadecydowały o jego zamknięciu. Przyczynił się również do
ukończenia
budowy
domu prowincjalnego w Argentynie. Dzięki jego staraniom
powstało w Resistencia Centrum Opieki Społecznej, szkoła dla
upośledzonych, szkoła
nauki pisania na maszynie, szkoła szycia i haftowania. W Margarita
Belén założył nawet cegielnię, pragnąc pomagać najbiedniejszym w
nabywaniu
materiałów budowlanych. Poszerzył też kościół parafialny, zbudował
salkę
katechetyczną, a nawet nabył karetkę pogotowia na uposażenie sali
pierwszej
pomocy. Wyjeżdżając
na
wakacje do Niemiec organizował systematyczne zbiórki na potrzeby misji.
Zmarł w Resistencia, w dn. 18
kwietnia 1992 roku, w wieku 59 lat. Spoczywa, jak pragnął, pośród
ubogich swej wspólnoty w
Margarita Belén. Zapisał się w historii naszej
misji (E. Szopiński,
Misja
polskich redemptorystów w Argentynie, Rzym 2001; Z.A. Judycki,
Polscy duchowni w świecie: słownik
biograficzny, Kielce 2008, s. 100).

O. Franciszek
Brzoskowski, ur.
29 marca 1913 roku w Więckowach, w diecezji chełmińskiej. Profesję
zakonną
złożył 8 września 1937 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca
1942 roku. Pełnił redemptystowską posługę w Tuchowie,
Kielcach (Karczówka), Krakowie, Wrocławiu,
Braniewie, Warszawie, Toruniu i w Gdyni. Przez wiele lat był prefektem
tirocinium misyjno-pastoralnego, członkiem Prowincjalnego Sekretariatu
Misji Krajowych oraz radnym w Zarządzie Prowincji. Całe
życie zakonne o. Franciszka było wiernym i gorliwym wypełnianiem
redemptorystowskiego charyzmatu: iść za Chrystusem Odkupicielem,
głosząc Dobrą Nowinę ludziom ubogim i opuszczonym. Czynił to chętnie,
głosząc z zaangażowaniem i skutecznością misje i rekolekcje. Wiele ze
swoich umiejętności i zapału potrafił przekazać młodemu pokoleniu
redemptorystów, czy to jako prefekt Tirocinium, czy też po ojcowsku
wprowadzając młodych współbraci w misyjną pracę. Zmarł 18 kwietnia 2012
roku w Tuchowie, w sędziwym wieku 99 lat.
Został pochowany w
Gdyni.
Requiescant in
pace.
Amen
19.04
In Congregatione
O. Ludwik (Luis)
Kazimierczak
(1936-2022)
Rusinowo - Quilmes (86)


O. Ludwik - Luis - Kazimierczak urodził
się w dn. 28 grudnia 1936 roku w Rusinowie k. Rypina (diecezja
chełmińska), w rodzinie Ludwika i Marii z domu Pieńkos-Bieńkowskiej.
Pierwsze lata
okupacji spędził z rodzicami w powiecie konińskim, a następnie rodzina
przeniosła się do Nietkowa w powiecie zielonogórskim, gdzie kontynuował
naukę na poziomie szkoły podstawowej. Redemptorystów poznał, gdy wraz z
rodzicami przeprowadził się do Ułowa na Pomorzu, skąd uczęszczali na
nabożeństwa do kościoła w nieodległym Braniewie. Po ukończeniu siódmej
klasy szkoły podstawowej wstąpił do juwenatu redemptorystów w Toruniu.
Pierwszą profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 roku w Łomnicy-Zdroju,
zaś profesję wieczystą 2 sierpnia 1958 roku w Tuchowie. Święcenia
kapłańskie otrzymał 26 czerwca 1960 roku z rąk
abpa
Włodzimierza Jasińskiego
w Tuchowie. Po święceniach kapłańskich ukończył Tirocinium misyjne w
Krakowie (1960-1961). Następnie pracował przez kilka lat jako misjonarz
we Wrocławiu (1961-1964) i w Toruniu (1964-1966). W 1966 roku, wraz z
o.
Ignacym
Brewką, wyjechał do Argentyny. Tam pełnił posługę
w różnych placówkach
misyjnych: Resistencia, Anatuya, Posadas. Był przełożonym
wspólnoty, a także przełożonym wyższym tamtejszej
Wiceprowincji
Resistencia. W latach 2003-2005 był wikariuszem w parafii
Virgen de Lurdes
w Quilmes. Następnie pracował w La Plata, gdzie był m.in. spowiednikiem
i kierownikiem duchowym w Seminarium „Santisimo Redentor”. Ostatnie
lata życia spędził w Quilmes jako wikariusz. Zmarł 19 kwietnia 2022
roku, po 56 latach
owocnej pracy na misjach w
Argentynie.
Odszedł do Pana w wieku 86 lat, przeżywszy w Zgromadzeniu
Redemptorystów 69 lat, z których 62 w misyjnej posłudze kapłańskiej.
Spoczywa w
Quilmes.
Requiescant in
pace.
Amen
20.04
In Congregatione
Br.
Antoni
Zygadło (1888-1962)
Brzozowa - Wrocław (73)
O. Aleksander
Kałużewski
(1906-1980)
Warszawa - Kraków (74)


Br. Antoni
Zygadło, ur. 15
lipca 1888 roku w Brzozowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną
złożył 2 sierpnia 1914 roku. Pełnił zakonną posługę we wspólnotach w
Mościskach,
Krakowie,
Tuchowie i Warszawie. Powołany do
wojska podczas pierwszej wojny światowej, brał udział w walkach na
froncie pod Kraśnikiem i
Lublinem. Powrócił do życia w Zgromadzeniu po zakończeniu działań
wojennych, w 1918 roku. We wspólnotach był krawcem, opiekował się
chorymi, a w Tuchowie m.in. ks. arcybiskupem Włodzimierzem Jasińskim (
lata 1946-1965). Zmarł 20 kwietnia 1962 roku.
we
Wrocławiu,
w
wieku 73 lat.

O. Aleksander
Kałużewski, ur.
14 lutego 1906 roku w Warszawie. Profesję zakonną złożył w dn. 2
sierpnia 1928
roku, a w dn. 13 sierpnia 1933 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
Pracował apostolsko we wspólnotach w
Mościskach, Krakowie i
w Łomnicy. Był
socjuszem nowicjatu, dyrektorem juwenatu, prefektem studentatu oraz
przełożonym wspólnoty. Druga wojna światowa zastała go w Mościskach,
gdzie został
aresztowany i wywieziony do Sambora. Po powrocie do Ojczyzny pełnił
posługę
we wspólnotach w Łomnicy i w Krakowie. Pozostawił pamięć człowieka
wysokiej kultury i
wzorowej postawy zakonnej. Zmarł 20 kwietnia
1980 roku w
Krakowie,
przeżywszy 74 lata.
Requiescant in
pace.
Amen
21.04
In Congregatione
O.
Stanisław
Michałek (1873-1898)
Sufczyn - Tuchów (25)


O. Stanisław Michałek,
ur. 16
stycznia 1873 roku w Sufczynie, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną
złożył 8 lipca 1896 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 grudnia 1896
roku. Pełnił redemptystowską
posługę w
Mościskach i w
Tuchowie. W swoim krótkim życiu dążył do osobistej świętości, ale także
szczerze zabiegał o zbawienie tych, do których został posłany.
Był obdarzony nadzwyczajnymi przymiotami umysłu i serca. Odznaczał się
wielką gorliwością o zbawienie wierzących. Zmarł 21 kwietnia 1898 roku
w
Tuchowie, w wieku 25 lat.
Requiescant in
pace.
Amen
22.04
In Congregatione
Abp Leon Wałęga
(1859-1933)
Moszczenica - Tuchów (74)
Prof. Jan
Sajdak, oblat C.SS.R. (16.08.1929)
ur. 26.02.1882 Burzyn
zm. 22.04.1967 Poznań (85)

Abp Leon Wałęga
(1859-1933)
Moszczenica
- Tuchów (74)

Abp Leon Wałega, Biskup
Tarnowski
"Maria, succurre"
25.03.1859 - 22.04.1933
Moszczenica
- Tuchów (74)
Wielki czciciel i koronator
Cudownego Obrazu Matki Bożej Tuchowskiej
Promotor powołań kapłańskich
za wsawiennictwem MB Tuchowskiej

Stryj brata Zygmunta
Wałęgi, redemptorysty
Requiescant in
pace.
Amen
23.04
In Congregatione
O. Józef
Göbel, Benonita
(1778-1820)
Bożęcin - Zbarzew (41)


O. Józef Göbel,
ur. 20 lipca
1778 roku w Bożęcinie na Śląsku. Profesję zakonną złożył w 1803 roku.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1807 roku. Uczył języka niemieckiego w
szkołach
benońskich. Wraz z innymi
Benonitami został wywieziony do Kostrzyna. Pracował jako wikariusz w
Poniecu w diecezji poznańskiej oraz jako administrator i proboszcz w
Zbarzewie. Zmarł w Zbarzewie 23 kwietnia
1820 roku, w wieku 41 lat.
Requiescant in
pace.
Amen
24.04
In Congregatione
O. Wenanty
Wilkosz (1935-2005)
Borów -
Zabrze/Zamość (69)
O. Władysław
Ziober (1924-2012)
Rzadkowice - Przemyśl/Mościska (87)
O. Zdzisław
Bogumił Kamiński - Padre
Carlos
(1954-2017)
Toruń - Salvador, Brazylia (62)


O. Wenanty
Wilkosz, ur. 13
grudnia 1935 roku w Borowie, w diecezji lubelskiej. Profesję zakonną
złożył 15 sierpnia 1959 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 19 lipca
1964 roku. Pełnił kapłańsko-misyjną posługę w
Zamościu, Bardzie Śląskim,
Głogowie, Makarowcach i
Repli na Białorusi. Był misjonarzem, rekolekcjonistą, ekonomem,
a także administratorem parafii. Ostatnie lata jego życia naznaczone
były
różnymi dolegliwościami, które przyspieszyły jego śmierć. Zmarł 24
kwietnia 2005 roku w szpitalu w Zabrzu, w wieku 69 lat. Został
pochowany w
Zamościu.

O. Władysław
Ziober, ur. 3
sierpnia 1924 roku w
Rzadkowicach, w archidiecezji lwowskiej. Profesję
zakonną złożył 15 sierpnia 1946 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 21
czerwca 1953 roku.
Pełnił redemptystowską posługę w
Bardzie, Zamościu,
Szczecinku i
Mościskach,
gdzie doprowadził do koronacji obrazu MBNP.
Był rektorem, a także proboszczem. Odznaczał się zdolnościami
artystycznymi.
Był cenionym spowiednikiem dla świeckich, sióstr zakonnych i kapłanów,
wzorowym zakonnikiem i mężem modlitwy.
Zmarł 24 kwietnia 2012 roku w szpitalu w
Przemyślu,
w
wieku 87 lat. Spoczywa w
Mościskach.

O. Zdzisław Bogumił
Kamiński,
ur. 13 grudnia 1954 roku w Toruniu. Wstąpił
do Zgromadzenia Redemptorystów w 1976 roku. Pierwsze śluby zakonne
złożył w dn. 2 lutego 1978 roku. Ukończywszy studia w WSD
Redemptorystów w
Tuchowie przyjął tam święcenia kapłańskie 5 czerwca 1983 roku z rąk ks.
bpa Piotra Bednarczyka. Ukończył tirocinium homiletyczno-pastoralne w
Toruniu (1983-1984). Następnie przez 2 lata pracował w Gliwicach jako
misjonarz i rekolekcjonista. Po kilkumiesięcznym kursie misyjnym
w Leuven przybył do Brazylii (7.05.1986). Wkrótce został
posłany do
Rzymu, gdzie studiował teologię duchowości (licencjat 1989) oraz
teologię moralną. Po powrocie do Brazylii pełnił funkcję prefekta
studentatu teologii (1990-1991), a następnie był proboszczem i
przełożonym wspólnoty redemptorystów w Senhor do Bonfim. Równocześnie
podjął wykłady z teologii na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu
Katolickiego w Senhor do Bonfim. W następnych latach był wikariuszem
generalnym miejscowej diecezji, wikariuszem przełożonego Wiceprowincji
Bahia,
proboszczem parafii
Zmartwychwstania Pańskiego w Salwadorze
(1993-97), kustoszem sanktuarium Dobrego Pasterza z Groty w Bom Jesus
da Lapa (1997-2002), kustoszem sanktuarium Matki Bożej
Nieustającej Pomocy w Rzymie (2002-2003), przełożonym wspólnoty św.
Łazarza w Salwadorze (2003-2005), prefektem studentatu teologii w
Salwadorze (2005-2006), przełożonym wspólnoty i proboszczem parafii w
Bom Jesus da Lapa (2006-2008), prefektem aspirantatu w Bom Jesus da
Lapa (2009-2010), przełożony wspolnoty i kustoszem sanktuarium Matki
Bożej Wspomożycielki w Arraial d’Ajuda (2011-2012), a od 2013
roku. duszpasterzem parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Salwadorze.
Przez
wiele lat był członkiem Rady Wiceprowincji Bahia (1998-2001,
2004-2007). O. Zdzisław Bogumił Kamiński, Padre Carols w Brazylii,
zmarł w dniu 24 kwietnia 2017 roku w Szpitalu Jorge Valente w
Salwadorze,
w wieku 62 lat, w 40
roku życia zakonnego. W kapłaństwie przeżył prawie 34 lata. Spoczywa
wraz z innymi współbraćmi na cmentarzu w
Bom
Jesus da Lapa.
Requiescant in
pace.
Amen
25.04
In Congregatione
O. Wojciech
Witkowski (1868-1929)
Poznań
- Kraków (61)


O. Wojciech
Witkowski, ur. 23
kwietnia 1868 roku w Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 czerwca
1896 roku. Zrzekłszy się probostwa w Chojnie, wstąpił do Zgromadzenia.
Profesję zakonną złożył 8 grudnia 1906 roku. Pełnił redemptystowską
posługę w Mościskach, a w Tuchowie pełnił
też obowiązki ekonoma.
Był sumienny i dokładny. Odznaczał się szczególnie cnotą posłuszeństwa.
Zmarł 25 kwietnia 1929 roku w
Krakowie, w wieku 61 lat i tu został pochowany.
26.04

Mater
Boni Consilii, Memoria XXVI Aprilis

Regina Misericordiae in Urbe, via
Merulana
Mater De Perpetuo Succursu
ab XXVI Aprilis MDCCCLXVI
Requiescant in pace.
Amen
In Congregatione
Johann
Donauer, oblat C.SS.R.
(08.12.2012)
ur. 4.07.1932 - zm. 26.04.2022 - Pilsach (89)


Johann
Donauer (04.07.1932 - 26.04.2022),
wraz z żoną Leokadią, zostali przyjęci do grona Oblatów Zgromadzenia
Najświętszego Odkupiciela w dn. 6 maja 2013 roku. Leokadia
zmarła w dn. 16 stycznia 2022 roku, a Johann w dn. 26 kwietnia
2022 roku, w wieku 89 lat. Byli nieocenioną parą
darczyńców w Neumarkt,
ale też uczynili wiele dla krajów misyjnych. Redemptorystom w Polsce
pomogli między innymi w budowie domu zakonnego w Rowach. Zapisali się
we wdzięczniej pamięci wielu. Spoczywają w Pilsach.
Requiescant in
pace.
Amen
27.04
In Congregatione
Br. Michał Rojek
(1887-1927)
Brzozów -
Toruń (39)
Bronisława
Łuczko, oblatka C.SS.R.
(2.02.1910)
ur. 1857 (z d. Klimecka)
zm. 27.04.1928 Kraków (28)
Br. Andrzej -
Józef Hala
(1898-1980)
Niagryna - Głogów (81)


Br. Michał Rojek,
ur. 4 lipca
1887 roku w Brzozowie, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył
2
sierpnia 1910 roku. Pełnił zakonną posługę w
Maksymówce i w Toruniu. Pracował jako szewc i furtian. Przez trzy lata
był
na froncie rumuńskim podczas Pierwszej Wojny Światowej. Był cichy,
pracowity, usłużny i zdany na wolę Bożą, zwłaszcza w ostatnich dniach
swego życia. Zmarł 27 kwietnia 1927 roku w
Toruniu, w wieku 39 lat.

Br. Andrzej -
Józef Hala, ur.
22 września 1898 roku w Niagrynie, w diecezji lwowskiej. Profesję
zakonną
złożył 25 listopada 1919 roku. Pełnił redemptystowską posługę w
Tuchowie, Warszawie i w
Głogowie. Był ogrodnikiem i
zakrystianinem. Odznaczał się pracowitością i pobożnością. Był zawsze
uprzejmy, grzeczny i kulturalny. Zmarł 27 kwietnia 1980 roku i został
pochowany w
Głogowie, osiągnąwszy wiek 81 lat.
Requiescant in
pace.
Amen
28.04
In Congregatione
O. Gerard Siwek
(1938-2015)
Joniny
- Kraków (76)
O. Henryk Smólski
(1930-2023)
Rypiny - Bom Jesus da Lapa (93)


O. Gerard Siwek,
ur. 31 grudnia
1938 roku w Joninach koło Ryglic, w diecezji tarnowskiej. Profesję
zakonną
złożył 15 sierpnia 1955 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w dn. 1
lipca
1962 roku. Pełnił kapłańsko-misyjną posługę w
Toruniu, Wrocławiu, Szczecinku, Krakowie, Warszawie i w Tuchowie.
Posługiwał szczególnie jako misjonarz i rekolekcjonista. Ukończył
studia
teologiczne z zakresu homiletyki w Akademii Teologii Katolickiej
(obecnie Uniwersytet Kardynała S. Wyszyńskiego) w Warszawie (UKSW),
uzyskując stopień doktora teologii w 1982 roku. Habilitował się w 2000
roku na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (dziś Papieski
Uniwersytet św. Jana Pawła II). W latach 1973-1988 kierował Tirocinium
pastoralnym Prowincji.
Pełnił funkcję radnego, wikariusza prowincjała oraz przełożonego w
Krakowie. Był współzałożycielem, a w latach 1988-1990 kierownikiem
Studium Homiletycznego w Instytucie Liturgicznym ówczesnej PAT w
Krakowie. Był
współtwórcą i redaktorem naczelnym serii wydawniczej
Redemptoris Missio (1991-2001), a
także członkiem redakcji
Przeglądu
Pastoralno-Homiletycznego
(1999-2001). Od 1987 roku wykładał homiletykę na PAT w Krakowie. Od
1990 roku aż do śmierci był wykładowcą homiletyki w
WSD
Redemptorystów w
Tuchowie, a od 2001 roku adiunktem w Katedrze Komunikacji
Religijnej
krakowskiej PAT. Od 2003 roku był członkiem Rady Programowej
kwartalnika
Homo Dei oraz
pełnił funkcję
eksperta homiletycznego serii pomocy homiletycznych
Homilie i kazania na każdy dzień. „
Duc in altum”. Od 2005 roku był
członkiem Rady Naukowej
Studiów
Pastoralnych,
Rocznika Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
Systematycznie publikował homilie i artykuły w
kwartalniku
teologiczno-pastoralnym
Homo Dei
i różnych periodykach homiletycznych, m.in.:
Materiały homiletyczne,
Biblioteka Kaznodziejska,
Współczesna Ambona. Wydał
kilkanaście książek i opublikował w sumie ponad 400 artykułów, recenzji
i homilii.
Zmarł 28 kwietnia 2015 roku w szpitalu w Krakowie
w
wieku 76 lat.
Spoczywa w
Tuchowie.

O. Henryk
Smólski urodził się w Rypinie, obecna diecezja płocka, w dn.
17 stycznia 1930 roku. Jego rodzice, Józef i Stanisława, wychowali
ośmioro
dzieci – sześciu synów i dwie córki. Dzieciństwo i wczesny wiek
młodzieńczy Henryka, podobnie jak całego jego pokolenia w Polsce, były
naznaczone katastrofą drugiej wojny światowej (1939-1945). Henryk
rozpoczął naukę w szkole podstawowej przed wojną, nie mogąc jej jednak
ukończyć, gdyż mając kilkanaście lat, musiał podjąć niewolniczą pracę
dla „Wielkiej Rzeszy”. Dopiero po wojnie mógł dokończyć szkołę
podstawową i rozpocząć edukację gimnazjalną. Podczas całej tej
tragicznej sytuacji wojennej i nowego porządku komunistycznego po
wojnie, w sercu Henryka kiełkowało powołanie kapłańskie. Zaraz po
wojnie, w roku 1946, redemptoryści po wieloletniej przerwie zdołali
otworzyć juwenat (niższe seminarium) w Toruniu, w okrojonym przez
komunistów gmachu seminaryjnym. Mieszkający w niedalekim Rypinie,
Henryk dowiedział się o tym i w roku 1948 zgłosił się i został przyjęty
do juwenatu, by kontynuować naukę, przygotowując się do przyjęcia
wymarzonego sakramentu kapłaństwa. W 1950 roku wstąpił do Zgromadzenia
Najświętszego Odkupiciela, a pierwsze śluby zakonne złożył w dn. 2
sierpnia 1951 roku. Po studiach filozoficznych i teologicznych w WSD
Redemptorystów w Tuchowie otrzymał święcenia kapłańskie 6 kwietnia 1958
roku z rąk ks. abpa
Włodzimierza Jasińskiego. Został następnie mianowany
administratorem parafii w Serbach koło Głogowa, gdzie udało mu się
odbudować kościół, zniszczony w czasie II wojny światowej. Po kilku
latach pracy w Polsce, poprosił w 1961 roku. o wyjazd na misje do
Ameryki
Południowej, do Wice-Prowincji Resistencia w Argentynie. Został tu
mianowany administratorem parafii Dionisio de Cerqueira, na granicy z
Brazylią. Po latach ofiarnej pracy, z racji znajomości także języka
portugalskiego, w 1988 roku. dołączył do misji polskich redemptorystów
w
Bahia, pracując w sanktuarium Bom Jesus da Lapa. Wkrótce, po
święceniach o. bpa Czesława Stanuli, dołączył do niego w pracy misyjnej
w diecezji Floresta. Został mianowany administratorem parafii św.
Józefa w Custódia, która dotąd funkcjonowała bez posługi kapłańskiej.
Po kilku latach pracy w Pernambuco został przeniesiony z powrotem do
Bahia i zamieszkał ponownie w Bom Jesus da Lapa, pełniąc różne funkcje,
m.in. jako współpracownik w duszpasterstwie sanktuarium i parafii, oraz
jako ekonom sanktuarium i diecezji. Był także odpowiedzialny za
schronisko dla ubogich. Przez ostatnie 10 lat cierpiał na kilka chorób
współistniejących, w tym chorobę Alzheimera. Zmarł w dn. 28 kwietnia
2023
roku, w domu zakonnym redemptorystów w Bom Jesus da Lapa. Przeżył 93
lata, z których 73 w życiu zakonnym, a 65 w posłudze kapłańskiej. Praca
misyjna w Argentynie i Brazylii objęła ostatnie 62 lata jego ofiarnego
życia. Oczekuje na zmartwychwstanie na cmentarzu Najświętszego Serca
Pana Jezusa przy kościele Santa Luzia w Bom
Jesús da Lapa.
Requiescant in pace.
Amen
29.04
In Congregatione

Benedicamus
Domino!
Requiescant in
pace.
Amen
30.04
In Congregatione
O.
Stanisław
Bieńkowski (1807-1870)
Wrzeszczów - Stróżyska (62)
O. Józef
Drobisz (1853-1894)
Rychwałdek - Mościska (40)
O. Alojzy
Wzorek (1932-2017)
Łękawica - Tuchów (85)


O. Stanisław
Bieńkowski, ur. 5
maja 1807 roku we Wrzeszczowie, w diecezji radomskiej. Profesję zakonną
złożył w lipcu 1829 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 sierpnia 1835
roku. Należał do
wspólnoty domu w
Piotrkowicach. Jako kleryk uczył matematyki w szkole parafialnej oraz
pełnił obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Po zniesieniu domu w
Piotrkowicach ukończył nauki teologiczne w seminarium kieleckim.
Pracował w duszpastertwie w Busku i Ostrowcach, a w Stróżyskach jako
proboszcz. Zmarł w
Stróżyskach 30 kwietnia 1870 roku, w wieku 62 lat.

O. Józef Drobisz,
ur. 17 lipca
1853 roku w Rychwałdku, w diecezji krakowskiej. Profesję zakonną złożył
16 kwietnia 1883 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 sierpnia 1885
roku. Pełnił
redemptystowską posługę w
Mościskach, gdzie spoczywa. Był
wybitnym kaznodzieją ludowym i niezmordowanym spowiednikiem.
Przetłumaczył z języka niemieckiego na polski
Książkę misyjną. Zmarł w Mościskach
30 kwietnia 1894 roku, w wieku 40 lat.

O. Alojzy Wzorek,
ur. 25 kwietnia 1932 roku w Łękawicy, w diecezji tarnowskiej, w
rodzinie Józefa i Zofii z domu Stec. W 1945 roku rozpoczął juwenat „z
myślą i najszczerszą chęcią zostania kapłanem
redemptorystą”. Przyjęty do nowicjatu w Braniewie na początku sierpnia
1949 roku, rok później, w dn. 5 sierpnia 1950 roku złożył pierwsze
śluby
zakonne w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela. Profesję wieczystą
złożył 2 sierpnia 1955 roku. Po ukończeniu Wyższego Seminarium
Duchownego
Redemptorystów w Tuchowie, 29 czerwca 1957 roku przyjął święcenia
prezbiteratu z rąk ks. abpa Włodzimierza
Jasińskiego. Pracował jako
duszpasterz w Tuchowie, Elblągu, Wrocławiu i w Tuchowie. Był
introwertykiem, odznaczał się dobrymi zdolnościami, lubił muzykę. W
jego powołanie wpisało się cierpienie z powodu przeżywanych problemów
zdrowotnych, które trapiły go przez bardzo długi czas. Po 85 latach
życia
zmarł 30
kwietnia 2017 roku w
Tuchowie, gdzie jego ciało oczekuje na
zmartwychwstanie.